INFORMACJE O NABOŻEŃSTWACH I MODLITWACH W RÓŻNE DNI TYGODNIA

NIEDZIELE

KAŻDA NIEDZIELA

- godz 7.00 przed Mszą Św. – Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny;

- godz. 8.30 przed Mszą Św. – RÓŻANIEC ŚW.

I-sza NIEDZIELA

- po Mszach Św. Wystawienie Przenajświętszego sakramentu (bez kazania).

III –cia NIEDZIELA

- zbiórka do puszek na potrzeby CARITAS.

PONIEDZIAŁEK

- godz 16.00 Spotkanie w salce Klubu Seniora.

WTOREK

II-gi WTOREK

- godz 17.30 przed Mszą Św. WYPOMINKI ROCZNE.

ŚRODA

- godz 17.45 przed Mszą Św. NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY;

- godz 18.30 po Mszy Św. Spotkanie modlitewne WSPÓLNOTY OD ODNOWY W DUCHU ŚW.

CZWARTEK

- godz 17.00 wystawienie Przenajświętszego Sakramentu.

I-szy CZWARTEK

- godz 17.45 modlitwa o powołania Kapłańskie i Zakonne.

POZOSTAŁE CZWARTKI

- godz 17.45 modlitwa i litania do Św. Jadwigi Królowej.

PIĄTEK

I-szy PIĄTEK

- od godz 16.30 spowiedź Św. oraz wystawienie Przenajświętszego Sakramentu;

- godz 17.45 litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa.

SOBOTA

I-sza SOBOTA

- od godz 9.00 odwiedzanie chorych.

W dniu 5 stycznia o godz. 14.00 organizujemy II Konkurs Kolęd i Pastorałek „Śpiewajmy Małemu”

W konkursie może wziąć udział każda osoba, która złoży w zakrystii kartę zgłoszenia do dnia 30.12.2018r

Serdecznie zapraszamy wszystkich chętnych solistów, duety, zespoły, kapele i chóry.

Jury oceniać będzie wykonanie, jak również dobór repertuaru.

Bardzo serdecznie zapraszamy również parafian do wspólnego kolędowania.

Przewidujemy konkursy i niespodzianki.

Kartę zgłoszenia wraz z regulaminem można pobrać z naszej strony internetowej lub w przedsionku kościoła.

Karta zgłoszeniowa pobierz

Najstarszym świętem chrześcijańskim i przez pierwsze trzy wieki jedynym świętem była Wielkanoc - Pascha, czyli przejście Jezusa Chrystusa przez mękę i śmierć do zmartwychwstania, czyli nowego życia w chwale. Do obchodu tak wielkiego święta chrześcijanie przygotowywali się bardzo starannie. Różny był jednak okres tego przygotowania w różnych czasach i regionach chrześcijańskiego świata.

Najstarszą formą przygotowania do świętowania Paschy - Wielkanocy był post. Praktykowano go przez dwa dni poprzedzające Wielkanoc, to jest w Wielki Piątek i Wielką Sobotę. Post ten, trwający czterdzieści godzin, nazywano postem paschalnym, ponieważ wiązał się z przeżywaniem Paschy Chrystusa i godnym jej sprawowaniem. Z tego prawzoru przygotowania do świętowania Wielkanocy poprzez „post paschalny” zaczął się rozwijać okres długiego „postu paschalnego”. Okres ten trwał najpierw jeden tydzień, bezpośrednio poprzedzający Wielkanoc (tak było w Egipcie w III wieku). Sobór nicejski w 325 r. określił czas do czterdziestu dni postnych. Zasadniczy kształt, choć jeszcze nieostateczny, przygotowania do Wielkanocy, jako okres czterdziestodniowy, znany był w Kościele Zachodnim w IV wieku. Dni postne obliczano od Wielkiego Czwartku wstecz - tak więc początek postu przypadał na szóstą niedzielę przed Wielkanocą, czyli pierwszą niedzielę Wielkiego Postu. Liczbę czterdziestu dni postu przejął Rzym od Kościoła Wschodu. Ponieważ niedziele były wolne od postu jako tygodniowej Paschy, stąd dni postnych było tylko 34, a dodając Wielki Piątek i Wielką Sobotę - 36 dni rzeczywistego postu. Na przełomie VI i VII wieku dla uzyskania liczby czterdziestu dni rzeczywistego postu dodano brakujące cztery dni, przesuwając początek Wielkiego Postu z niedzieli na środę, zwaną Środą Popielcową.

Liczba 40 występuje w Biblii i ma znaczenie symboliczne. Przywodzi na pamięć starodawne wydarzenia, takie jak 40 dni potopu, poprzedzającego zawarcie przymierza przez Boga z Noem; 40 lat wędrówki Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; 40 dni przebywania Mojżesza na górze Synaj, gdzie otrzymał on od Boga Jahwe tablice Prawa; 40 dni uciekał do góry Horeb prorok Eliasz przed mściwą Jezebel, żoną Achaza, króla Izraela. A nade wszystko symboliczna liczba czterdzieści dni postu wiąże się z okresem Chrystusowego przygotowania do swojej Paschy przez pobyt na pustyni, naznaczony samotnością, modlitwą i walką z szatanem (por. Mt 4, 1-11). Walka ta zakończyła się ostatecznym zwycięstwem Chrystusa nad szatanem, grzechem i śmiercią oraz chwalebnym zmartwychwstaniem.

Liturgia Wielkiego Postu koncentruje się wokół trzech tematów, które raz po raz przewijają się w modlitwach i czytaniach biblijnych tego okresu. Są nimi: chrzest, pokuta i Męka Pańska. Tematy te pojawiają się bardzo wcześnie. Mają też swoje uzasadnienie historyczne. Wielki Post był czasem bezpośredniego przygotowania katechumenów do przyjęcia chrztu w Wigilię Paschalną oraz czasem pojednania publicznych grzeszników z Kościołem przez „mozolny chrzest” pokuty (spowiedź św.), które miało miejsce w poranek Wielkiego Czwartku. W liturgii ich obecność podkreślono przez dobór odpowiednich czytań biblijnych i modlitw. Kiedy zaczęła powoli zanikać instytucja katechumenów i praktyka publicznej pokuty, wtedy zyskało na sile rozważanie cierpień i śmierci Chrystusa i stało się ono przedmiotem kazań pasyjnych głoszonych w XIII wieku. Szczególną rolę w podkreślaniu Męki Pańskiej przypisywać należy misjonarzom iroszkockim, którzy w XVII i XVIII wieku prowadzili misje ludowe. Okres Wielkiego Postu był wykorzystywany przez nich dla przygotowania wiernych do spowiedzi wielkanocnej. Obrazowe ukazywanie przez kaznodziejów Męki Chrystusa wsparte zostało powstałymi na początku XVIII wieku Gorzkimi Żalami oraz Drogą Krzyżową wprowadzoną do kościołów, najpierw przez Zakon Franciszkanów, również na początku XVIII wieku.

Rozwój liturgii wielkopostnej sprawił, że wszystkie dni powszednie miały własny formularz mszalny. Formularze te są w mszale do dziś. Ubogacają one liturgię w aspekcie teologicznym. Każdy z nich jest wspaniałą katechezą biblijną, zawierającą wiele wskazówek etycznych dla chrześcijanina. W przeszłości dla katechumenów były pomocą w przygotowaniu do przyjęcia chrztu. Równocześnie dla pokutników były pouczeniem, aby się nawracali oraz nie popadali na nowo w grzechy już odpokutowane. Dziś dla wszystkich wiernych teksty te są zachętą do życia łaską sakramentu chrztu i do przestrzegania zobowiązań z niego wynikających. Są też zachętą do życia łaską i duchem sakramentu pokuty i pojednania. Przypominają, że należy unikać grzechu, który obraża Boga, i tego wszystkiego, co do grzechu prowadzi.

http://niedziela.pl/artykul/76065/nd/Historia-Wielkiego-Postu

Modlitwa św. Jana Pawła II do Ducha Świętego

Duchu Święty, proszę Cię
o dar mądrości do lepszego poznawania 
Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,
o dar rozumu do lepszego zrozumienia
ducha tajemnic wiary świętej,
o dar umiejętności, 
abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary,
o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady
i u Ciebie ją zawsze znajdował,
o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie
nie mogły mnie od Ciebie oderwać,
o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością,
o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, 
który Ciebie, o Boże, obraża.